Jak księgowane są koszty faktoringu?

Faktoring niesie ze sobą wiele korzyści. Ponadto można go ująć w kosztach firmowych, co dodatkowo podnosi atrakcyjność tego typu usług. Wątpliwości przedsiębiorców może jednak budzić kwestia księgowania kosztów faktoringu. Poznaj zasady określone w polskim prawie podatkowym.

Faktoring jako koszt podatkowy

Zarówno na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT), jak i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) finansowanie faktur spełnia warunki określone dla kosztu uzyskania przychodu. Kosztem takim jest bowiem koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (z wyjątkami określonymi w ustawach). Jak wskazano na stronie https://finansowaniefaktur.pl/, koszty finansowania faktur przedsiębiorca może w pełni odliczyć od podatku.

Co więcej, faktoring jest opodatkowany VAT tak jak każda inna usługa finansowa, czyli w stawce 23%. Dlatego tak ważne jest zadbanie o prawidłowe zaksięgowanie kosztów faktoringu.

Księgowanie kosztów faktoringu

Sposób zaksięgowania kosztów faktoringu zależy od rodzaju usługi, na jaką zdecydował się przedsiębiorca. Wyróżniamy faktoring pełny oraz faktoring niepełny. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z całkowitym przeniesieniem wierzytelności z faktoranta (przedsiębiorstwa sprzedającego faktury) na faktora (np. bank). Faktor w pełni przejmuje na siebie ryzyko niewypłacalności dłużnika. Taką fakturę należy wyksięgować z ksiąg faktoranta w dacie przejęcia wierzytelności. 

Natomiast gdy mamy do czynienia z faktoringiem niepełnym (z regresem) należność pozostaje w księgach rachunkowych firmy do dnia spłaty zobowiązania przez kontrahenta. 

Faktoring pełny. Pieniądze otrzymane od faktora należy ująć do przychodów finansowych z następującymi zapisami:

• Wn konto 24 „Pozostałe rozrachunki”
• Ma konto 75-0 „Przychody finansowe”

Z kolei wyksięgowanie wierzytelności z konta rozrachunkowego odbiorcy można ująć przy użyciu poniższych zapisów:

• Wn konto 75-1 „Koszty finansowe”
• Ma konto 20 „Rozrachunki z odbiorcami”

Faktoring niepełny (z regresem). Pojawia się tu zobowiązanie o charakterze kredytowym po stronie pasywów. Kwotę finansowania pomniejszoną o opłatę banku ujmujemy z następujący sposób:

• Wn konto 13-0 „Rachunek bieżący”
• Ma konto 24 „Pozostałe rozrachunki”

Gdy należność zostanie uregulowana, można ją wyksięgować zapisem:

• Wn konto 24 „Pozostałe rozrachunki”
• Ma konto 20 „Rozrachunki z odbiorcami”

W przypadku konieczności zwrotu pożyczki faktoringowej używamy następujących zapisów:

• Wn konto 24 „Pozostałe rozrachunki”
• Ma konto 13-0 „Rachunek Bieżący”

Księgowanie opłat pobranych przez Faktora

Kolejna kwestia to księgowanie opłat, które w ramach umowy faktoringowej pobiera bank lub inny podmiot świadczący usługi finansowania faktur. Konieczne jest ustalenie wartości brutto, kwoty VAT i wartość netto opłaty dla faktora.

Wartość brutto:

• Wn konto 30 „Rozliczenie zakupu”
• Ma konto 24 „Pozostałe rozrachunki”

VAT naliczony podlegający odliczeniu:

• Wn konto 22-2 „VAT naliczony i jego rozliczenie”
• Ma konto 30 „Rozliczenie zakupu”

Wartość netto:

• Wn konto 75-1 „koszty finansowe”
• Ma konto 30 „Rozliczenie zakupu”

Prawidłowe księgowanie zarówno samych faktur, jak i opłat faktoringowych pozwala przedsiębiorcy w pełni skorzystać z możliwości obniżenia należnych podatków.