Ludzkie ciało to skarb dla nauki – Program Świadomej Donacji UMW

czwartek, 3.11.2022 11:00 622 0

Dzień Zaduszny (2 listopada) był na Uniwersytecie Medycznym we Wrocławiu okazją do upamiętnienia osób, które zdecydowały się oddać swoje ciała po śmierci nauce. Pod Collegium Anatomicum studenci i pracownicy UMW zapalili znicze i uczcili ich pamięć minutą ciszy. To symbolicznie podziękowanie za niezmiernie ważny dar dla procesu kształcenia adeptów medycyny.

Prof. dr hab. Bartosz Kempisty, kierownik Zakładu Anatomii Prawidłowej Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, podkreślił w swoim przemówieniu wagę Programu Świadomej Donacji UMW dla studenckiej młodzieży, zwłaszcza w kontekście etyki.

– Donacja jest aktem najwyższego poświęcenia siebie dla zdrowia i życia przyszłych pokoleń – powiedział prof. Kempisty, zwracając się do studentów.

Dr n. med. Zygmunt Domagała z Zakładu Anatomii Prawidłowej UMW od wielu lat prowadzi zajęcia z anatomii. Nie wyobraża sobie tego bez kontaktu studentów z ciałem zmarłego.

– Nie chodzi jedynie o oswojenie się z ludzkim ciałem, co jest niezbędne w zawodach medycznych, nie tylko w zawodzie lekarza – mówi dr Zygmunt Domagała. – Ogromne znaczenie ma także nauczenie studentów szacunku do zmarłego, by mogli w przyszłości postępować zgodnie z najwyższymi zasadami etyki. Nie nauczymy ich tego jedynie za pomocą programów komputerowych i fantomów, które stanowią cenne uzupełnienie, ale nie zastąpią zajęć w prosektorium. Ważnym elementem zawodu lekarza jest pomoc w przejściu od życia do śmierci, a tu konieczna jest szczególna wrażliwość.

Program Świadomej Donacji Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu działa od 2006r. Może do niego przystąpić każdy mieszkaniec województwa dolnośląskiego, opolskiego lub lubuskiego, poprzez podpisanie aktu donacji uwierzytelnionego przez notariusza. Akt donacji jest dobrowolny, nieodpłatny i nie może być źródłem żadnych korzyści majątkowych. Dotychczas na jego podpisanie zdecydowało się kilkadziesiąt osób. Jedną z nich jest Edyta Wnuk z Wrocławia.

– To była najbardziej suwerenna decyzja w moim życiu – zapewnia. – Podjęłam ją kilkanaście lat temu w momencie, gdy stałam się wolna od zobowiązań wobec innych ludzi, mogłam powiedzieć: „teraz ja!” i zrobić wreszcie coś dla siebie, nie licząc się z niczyimi przekonaniami. Nie był to jednak żaden bunt przeciwko rodzinie, ale bardzo dla mnie ważny akt samostanowienia. W dodatku akt, dzięki któremu kontroluję to, co się stanie z moimi szczątkami także po śmierci. Jestem dumna ze swojej decyzji i przekonana, że moje ciało znajdzie się w najlepszych rękach.

Dr Zygmunt Domagała przyznaje, że proces przemiany człowieka w preparat anatomiczny jest trudny emocjonalnie także dla niego, mimo że zajmuje się tym od wielu lat.

– W pewnym sensie przeprowadzam człowieka po śmierci ze sfery sakrum do sfery profanum – mówi lekarz – Podczas całego tego procesu mam świadomość, że donator dał mi ogromny dar i na moje barki spada odpowiedzialność, żeby ten dar został właściwie spożytkowany. Żeby posłużył do tego, by kolejne pokolenia adeptów medycyny posiadły unikalne umiejętności.

⁪ 