Premiera płytowa: Violin on Stage

sobota, 19.6.2021 11:10 496 0

GIANCARLO GUERRERO
dyrygent

Dyrektor artystyczny NFM Filharmonii Wrocławskiej, sześciokrotny zdobywca nagrody Grammy, dyrygent, dyrektor muzyczny Nashville Symphony oraz pierwszy dyrygent gościnny Orquestra Gulbenkian w Lizbonie. Ceniony jest za „porywającą sztukę dyrygencką i dbałość o szczegóły” („Seattle Times”) w „ekspresyjnych i przejmujących wykonaniach” („Boston Globe”), które są „jednocześnie pełne energii, pasji i bardzo dopracowane” („BachTrack”).

Giancarlo Guerrero propaguje twórczość wybitnych kompozytorów amerykańskich, m.in. poprzez zamawianie, wykonywanie i nagrywanie nowych dzieł. Ma w swoim dorobku jedenaście światowych prawykonań i piętnaście nagrań muzyki amerykańskiej; wśród nich znalazły się utwory Michaela Daugherty’ego, Terry’ego Rileya i Jonathana Leshnoffa.

Latem 2020 roku, mimo że koncerty na żywo zostały w dużej mierze odwołane z powodu pandemii koronawirusa, wytwórnia Naxos wydała – pod batutą dyrygenta i z udziałem Nashville Symphony – trzy nowe albumy. Według recenzenta „Gramophone” pierwszy z nich, z utworami Aarona Jaya Kernisa, artyści nagrali „z mocą i pasją”; kolejne dwa – z muzyką Christophera Rouse’a oraz z Opera Without Words Tobiasa Pickera –  według „The New Yorker” prezentują „ekspresyjne wykonania”. W magazynie internetowym

„Texture” napisano: „Jest rzeczą oczywistą, że wszyscy trzej [kompozytorzy] są w najlepszych rękach, gdy ich utwory są wykonywane przez Guerrero i Nashville Symphony”.

W sezonie 2019/20 artysta wystąpił w Elbphilharmonie w Hamburgu z NFM Filharmonią Wrocławską, by następnie wyruszyć z nią na tournée do Ameryki Północnej; towarzyszyli im także pianiści Piotr Anderszewski i David Fray oraz skrzypkowie – Janusz Wawrowski i Bomsori Kim. Wspólnie odwiedzili 13 miast, w tym Chicago, Indianapolis, Nashville, jak też miasta na Florydzie i w Kalifornii. Podczas tej trasy koncertowej, pierwszej wizyty NFM Filharmonii Wrocławskiej w Ameryce Północnej od 2012 roku, w programie znalazły się – „zagrane z blaskiem i zaangażowaniem” („The Classical Review”) – utwory polskich kompozytorów: Witolda Lutosławskiego i Karola Szymanowskiego. W styczniu 2021 r. Narodowe Forum Muzyki wydało pierwszy album Giancarla Guerrero z NFM Filharmonią Wrocławską zawierający I Symfonię i Uwerturę akademicką Brahmsa.

W sezonie 2019/20 Giancarlo Guerrero ponownie poprowadził Boston Symphony Orchestra i Bilbao Symphony Orchestra. Wiosną 2020 miał w planach koncerty z Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, Bamberger Symphoniker, Frankfurter Opern- und Museumsorchester oraz New Zealand Symphony Orchestra. Podczas gdy występy w Ameryce Północnej i Południowej jesienią 2020 roku – m.in. z Nashville Symphony (cały sezon), San Francisco Symphony (debiut), Boston Symphony Orchestra i Orquestra Sinfônica do Estado de São Paulo – zostały odwołane, dyrygent wziął udział w transmitowanym koncercie z Houston Symphony w sierpniu 2020 roku.

Jesienią 2020 i wiosną 2021 roku Giancarlo Guerrero powróci do Europy, by wykonać utwory Beethovena z Orquestra Gulbenkian i poprowadzić NFM Filharmonię Wrocławską w ośmiu różnych programach, w tym podczas sesji nagraniowej z udziałem skrzypaczki Bomsori Kim.

Dyrygent występuje ze znakomitymi zespołami na całym świecie, w tym z orkiestrami symfonicznymi Baltimore, Cincinnati, Chicago, Cleveland, Dallas, Detroit, Indianapolis, Los Angeles, Milwaukee, Montrealu, Filadelfii, Seattle, Toronto, Vancouver i z National Symphony Orchestra w Ameryce Północnej, a także z hr-Sinfonieorchester Frankfurt, Brussels Philharmonic, Deutsche Radio Philharmonie, Orchestre Philharmonique de Radio France, Netherlands Philharmonic Orchestra, Residentie Orkest (Haga), NDR Radiophilharmonie (Hanower), Orquesta Sinfónica de Galicia, London Philharmonic Orchestra, Queensland Symphony Orchestra i Sydney Symphony Orchestra.

Artysta zajmował wcześniej stanowiska głównego dyrygenta gościnnego The Cleveland Orchestra’s Miami Residency, dyrektora muzycznego Eugene Symphony oraz dyrygenta (Associate Conductor) Minnesota Orchestra.

Urodzony w Nikaragui Giancarlo Guerrero wyemigrował w dzieciństwie do Kostaryki, gdzie dołączył do lokalnej orkiestry młodzieżowej. Studiował grę na perkusji i dyrygenturę na Baylor University w Teksasie i uzyskał stopień magistra dyrygentury na Northwestern University. Początki kariery artysty były związane z orkiestrami młodzieżowymi, dlatego jest on szczególnie zaangażowany w prowadzenie orkiestr studenckich i współpracował w tym zakresie z Curtis School of Music, Colburn School w Los Angeles, National Youth Orchestra (NYO2) i Yale Philharmonia, a także z Nashville Symphony w ramach programu Accelerando oraz Akademią Orkiestrową NFM; zespoły te zapewniają intensywną edukację muzyczną obiecującym młodym studentom.

Więcej na www.giancarlo-guerrero.com

NFM Filharmonia Wrocławska

Należy do czołowych zespołów symfonicznych polskiej sceny muzycznej. W ostatnich latach orkiestrę prowadzili m.in. Jacek Kaspszyk, Benjamin Shwartz, Giovanni Antonini, Andrzej Boreyko, Philippe Herreweghe, Tõnu Kaljuste, Paul McCreesh, Eiji Oue, Krzysztof Penderecki, Stanisław Skrowaczewski, Lawrence Foster, Michael Schønwandt, Dima Slobodeniouk, Gilbert Varga, Mario Venzago i Antoni Wit. Od sezonu 2017/18 jej dyrektorem artystycznym jest Giancarlo Guerrero.

Zespół współpracuje z gronem uznanych solistów, takich jak m.in. Piotr Anderszewski, Yulianna Avdeeva, Radek Baborák, Seong-Jin Cho, Boris Giltburg, Kevin Kenner, Mariusz Kwiecień, Elisabeth Leonskaja, Jan Lisiecki, Marcin Masecki, Midori, Alexei Ogrintchouk, Garrick Ohlsson, Julian Rachlin, Sondra Radvanovsky, Nikolaj Szeps-Znaider, István Várdai i Janusz Wawrowski.

Dzięki współpracy z festiwalami NFM, takimi jak Jazztopad i Musica Electronica Nova, zespół występuje z czołowymi przedstawicielami sceny awangardowej i jazzowej; dotychczas byli to m.in. John Zorn, Brad Mehldau, Charles Lloyd, Terence Blanchard, Wadada Leo Smith oraz Wynton Marsalis & Jazz at Lincoln Center Orchestra.

NFM Filharmonia Wrocławska zdobyła szczególne uznanie w repertuarze symfonicz­nym XX i XXI wieku, regularnie wykonuje również kompozycje stworzone na zamówienie NFM. Znajdują się wśród nich dzieła m.in. Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil, Elżbiety Sikory i Pawła Mykietyna.

NFM Filharmonia Wrocławska często gości w najważniejszych salach koncertowych na całym świecie. W 2012 roku odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych. Muzycy zagrali czternaście koncertów pod batutą Jacka Kaspszyka, m.in. w West Palm Beach, Miami, Vero Beach, Gainesville, Greenville, Naperville, Cedar Falls, Northridge czy Tucson. W styczniu i lutym 2020 roku zespół powrócił do USA, występując m.in. w Chicago, Nashville, Greenville i Stanford. Poprowadził go obecny dyrektor artystyczny Giancarlo Guerrero, a partie solowe podczas koncertów wykonali: Piotr Anderszewski, David Fray, Bomsori Kim i Janusz Wawrowski. Orkiestra zagrała także w wielu miejscach ważnych dla europejskiej kultury muzycznej, takich jak Concertgebouw w Amsterdamie, Kölner Philharmonie, Tonhalle w Zurychu, Berwaldhallen w Sztokholmie, Elbphilharmonie w Hamburgu, Brucknerhaus w Linzu, Frauenkirche w Dreźnie, Flagey w Brukseli, Symphony Center w Chicago, Filharmonia Narodowa w Warszawie i nowa siedziba NOSPR w Katowicach. W ostatnich latach NFM Filharmonia Wrocławska wystąpiła również w innych miastach Austrii i Niemiec oraz w Belgii, Chorwacji, Estonii, na Litwie, w Serbii i Szwecji.

W sezonie, oprócz regularnych koncertów, orkiestra realizuje wiele różnorodnych przedsięwzięć artystycznych, w tym kon­certy edukacyjne, plenerowe oraz sesje nagraniowe. W działaniach edukacyjnych koncentruje się nie tylko na koncertach dla dzieci i młodzieży, lecz także współpracuje z Akademią Muzyczną we Wrocławiu oraz Akademią Orkiestrową i Akademią Chóralną (projektami prowadzonymi przez NFM).

Nagrania NFM Filharmonii Wrocławskiej zdobywają prestiżowe nagrody przemysłu fonograficznego. Płyta Hector Berlioz – Grande Messe des Morts1837, która powstała pod dyrekcją Paula McCreesha, została nagrodzona przez „BBC Music Magazine” w 2012 roku w kategorii „Technical Excellence”.

W swoich nagraniach oraz podczas koncertów wyjazdowych orkiestra regularnie sięga po twórczość takich twórców, jak Witold Lutosławski, Krzysztof Penderecki czy Arvo Pärt. Zespół realizuje projekt fonograficzny Witold Lutosławski. Opera omnia (CD Accord). W 2011 roku płyta Witold Lutosławski. Opera omnia 02: Symfonie nr 2 i 4, nagrana pod dyrekcją Jacka Kaspszyka, otrzymała Fryderyka w kategorii „Album roku – muzyka symfoniczna i koncertująca”. Rok później inne nagranie z tej serii, Witold Lutosławski. Opera omnia 03: Preludia i fuga na 13 instrumentów smyczkowych, Koncert podwójny na obój, harfę i orkiestrę kameralną, było nominowane do tej nagrody w tej samej kategorii. Zarejestrowana pod batutą Benjamina Shwartza i z udziałem Łukasza Długosza płyta Paweł Mykietyn została wyróżniona nominacją do Fryderyka 2018 w kategorii „Album roku – muzyka współczesna”. Z kolei album Arvo Pärt: The Symphonies, nagrany pod dyrekcją Tõnu Kaljuste, nominowano do tej nagrody w kategorii „Najlepszy album polski za granicą” w roku 2019.Wydawnictwo to otrzymało także prestiżową International Classical Music Award w kategorii „Contemporary”. W styczniu 2021 r. ukazał się pierwszy album NFM Filharmonii Wrocławskiej pod dyrekcją Giancarla Guerrero zawierający I Symfonię i Uwerturę akademicką Brahmsa.

 

Orkiestra powstała w 1945 roku – jej pierwszy koncert odbył się 29 czerwca tego roku w budynku przy ul. Świdnickiej, w którym mieści się obecnie Opera Wrocławska. W orkiestrze znalazło się zaledwie pięciu Polaków, a jednym z nich był jej założyciel, skrzypek i dyrygent, Stefan Syryłło. W zniszczonej w wyniku działań wojennych stolicy Dolnego Śląska po raz pierwszy zabrzmiała muzyka grana przez orkiestrę symfoniczną. Koncert był ważnym komunikatem dla wrocławskiej społeczności – symbolizował powrót do codzienności i do względnie normalnej egzystencji. Dość szybko na estradzie pojawili się artyści także z innych miast. Z gościnnym występem przyjechała sławna skrzypaczka Eugenia Umińska. Pierwsze dyrygenckie szlify zdobywał we Wrocławiu dwudziestotrzyletni Stanisław Skrowaczewski, który w 1946 roku został drugim dyrygentem orkiestry.

Z początkiem sezonu 1947/48 pracę w charakterze dyrektora rozpoczął wiolonczelista i dyrygent Kazimierz Wiłkomirski, który zasłużył się sprowadzeniem do Wrocławia wielu świetnych solistów oraz dyrygentów. To dzięki niemu możliwe było wysłuchanie gry takich pianistów, jak Zbigniew Drzewiecki, Stanisław Szpinalski, Bolesław Woytowicz, Władysław Kędra czy Ryszard Bakst. Orkiestrą dyrygowali wtedy: Zdzisław Górzyński, Stanisław Wisłocki, Artur Malawski i Andrzej Panufnik. Wrocławski zespół spełniał wówczas podwójną funkcję, dawał bowiem nie tylko koncerty symfoniczne, lecz także uczestniczył w przedstawieniach operowych. Kiedy 1 września 1949 roku Opera Wrocławska uległa upaństwowieniu, orkiestra musiała ograniczyć się do gry w kanale operowym, co spowodowało zawieszenie regularnych koncertów symfonicznych na kolejne pięć lat. Stałą działalność Wrocławska Orkiestra Symfoniczna wznowiła w 1954 roku. Dyrektorem i szefem artystycznym został wtedy Adam Kopyciński, a pierwszym dyrygentem – Józef Lasocki. 21 października odbył się pierwszy koncert, podczas którego zabrzmiały kompozycje Fryderyka Chopina, Ferenca Liszta i Mieczysława Karłowicza. Partię solową wykonała Halina Czerny-Stefańska.

W ciągu czterech sezonów odbyło się 248 koncertów, w których wzięło udział
około 100 tysięcy słuchaczy. 1 sierpnia 1958 roku instytucja zmieniła nazwę na Państwową Filharmonię we Wrocławiu, a stanowisko dyrektora utrzymał Kopyciński. Wraz z orkiestrą występowali najlepsi pianiści tamtych czasów, w tym szczególnie entuzjastycznie oklaskiwani laureaci i jurorzy Konkursu Chopinowskiego, tacy jak Lew Oborin, Adam Harasiewicz czy Witold Małcużyński. W 1961 roku nowym dyrektorem artystycznym oraz pierwszym dyrygentem został Radomir Reszke. Artysta ten propagował muzykę najnowszą i w czasie jego kierownictwa, wraz ze Związkiem Kompozytorów Polskich, Filharmonia zorganizowała Festiwal Muzyki Kompozytorów Ziem Zachodnich. W 1964 roku – jako Festiwal Polskiej Muzyki Współczesnej – stał się on wydarzeniem ogólnopolskim, a od 1988 przyjął funkcjonującą do dziś nazwę Musica Polonica Nova.

W latach 60. we Wrocławiu koncertowali najwybitniejsi pianiści, w tym Światosław Richter i Martha Argerich. W 1965 roku dyrektorem Państwowej Filharmonii we Wrocławiu został kompozytor i dyrygent, Andrzej Markowski. W ciągu zaledwie trzech sezonów doprowadził on do znacznego podniesienia poziomu orkiestry. W 1968 roku Filharmonia otrzymała własną siedzibę przy obecnej ulicy Piłsudskiego, z salą obejmującą 500 miejsc. W latach 70. kierował instytucją Tadeusz Strugała. Był nie tylko dyrygentem, lecz także menedżerem. Zapraszał do Wrocławia kolejnych znakomitych solistów, jak też edukował i skutecznie pozyskiwał nową publiczność. Organizował także zagraniczne wyjazdy orkiestry, m.in. wykonanie Pasji Józefa Elsnera w Filharmonii Berlińskiej w 1972 roku. W stolicy Dolnego Śląska pojawiali się wtedy tacy wirtuozi fortepianu, jak Garrick Ohlsson, Louis Kentner, Zoltán Kocsis czy Krystian Zimerman, zwycięzca dziewiątej edycji Konkursu Chopinowskiego.

W 1980 roku szefem Filharmonii Wrocławskiej został Marek Pijarowski, który pomimo młodego wieku cieszył się już dużym uznaniem jako dyrygent. Szefował placówce do 2001 roku. We Wrocławiu występowali wówczas kolejni wybitni soliści –
skrzypkowie: Roman Totenberg, Oleg Kagan, Vadim Brodski, Midori, a także pianiści: Nikita Magaloff i kilku laureatów Konkursu Chopinowskiego z 1980 roku, z Dang Thai Sonem na czele. Z orkiestrą występowali tak znakomici dyrygenci, jak Antoni Wit czy Jerzy Maksymiuk. Za czasów Pijarowskiego patronem Filharmonii Wrocławskiej został wybrany Witold Lutosławski (1994).

W 2005 roku kierownictwo nad instytucją przejął Andrzej Kosendiak. Rok później funkcję dyrektora artystycznego orkiestry objął – szczególnie ceniony za interpretacje muzyki późnego romantyzmu –Jacek Kaspszyk, który pełnił ją do 2013 roku. Dyrygent ten w znaczący sposób przyczynił się do rozwoju zespołu. Następnie, w latach 2013–2016, stanowisko to zajmował Benjamin Shwartz. To z nim orkiestra rozpoczęła m.in. pracę nad serią nagrań poświęconych twórczości polskich kompozytorów współczesnych. W 2014 roku z inicjatywy dyrektora Andrzeja Kosendiaka połączono Filharmonię Wrocławską i Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans – tak powstało Narodowe Forum Muzyki. Orkiestra symfoniczna otrzymała nową, znakomitą pod względem akustycznym siedzibę i zmieniła nazwę na NFM Filharmonia Wrocławska. Otwarcie Narodowego Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego zostało uhonorowane nagrodą Koryfeusz Muzyki Polskiej 2016 w kategorii
„Wydarzenie roku”. Wraz z Benjaminem Shwartzem orkiestra wzięła udział
w koncertach towarzyszących obchodom Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W 2017 roku funkcję dyrektora artystycznego zespołu objął ceniony dyrygent, wielokrotny zdobywca nagrody Grammy, Giancarlo Guerrero.

W biogramie zawarto informacje pochodzące z tekstów Beaty Maciejewskiej napisanych w sezonie 2014/15 na zamówienie Filharmonii im. Witolda Lutosławskiego we Wrocławiu.

Dodaj komentarz

Komentarze (0)