Ognisko Muzyczne w Bielawie

1 września 1957 r. w Bielawie rozpoczęło działalność Ognisko Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego. Szkoła powstała pod egidą Dolnośląskiego Towarzystwa Muzycznego we Wrocławiu, z inicjatywy aktywu muzycznego miasta Bielawa, a w szczególności przewodniczącego Społecznego Ogniska Muzycznego Bernarda Debicha i Józefa Studzińskiego.

Założycielami Ogniska byli także Wacław Debich i Marian Polczyk. Pierwszymi nauczycielami byli: Jan Kleszczyński, Wacław Debich, Izabela Polczyk, Marian Polczyk i Andrzej Chudoba, później dołączyli m.in.: Stanisław Jasiński, Stanisław Grabarczyk, Krzysztof Lechoniewicz, Jan Zemler, Alfons Szynalski, Władysław Borowicz. Ognisko Muzyczne przy Bielawskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. II Armii Wojska Polskiego (później: „Bielbaw”) powstało jako Społeczne Ognisko Muzyczne.

Na zdjęciu: Nauczyciele i personel bielawskiego Ogniska Muzycznego w 1968 r.: od lewej: Irena Debich, H. Rein, Wiktor Gerus, Wacława Wiśniewska, Wacław Debich, Andrzej Chudoba, Józef Ławniczak, Czesław Wiśniewski, Władysław Borowicz, Stanisław Jasiński.

 O potrzebie założenia Podstawowej Szkoły Muzycznej świadczyła liczba 50 uczniów, którzy naukę rozpoczęli już we wrześniu na wybranych przez siebie instrumentach. Szkołą do 1977 r. kierował Wacław Debich, po nim Wiktor Gerus i Jan Zemler. W pierwszym roku istnienia Szkoła miała 3 klasy: klasę fortepianową, skrzypcową i akordeonową, która z kolei podzielona miały być na akordeonową - dziecinną i młodzieżowo-dorosłą. Nauka w szkole odbywała się trzy razy w tygodniu w godz. 15.00-19.00 w wyznaczone dla każdej klasy dni. Dwie lekcje przeznaczone były na naukę na instrumencie, a jedna lekcja na poznanie teorii muzycznej obejmującej: zasady muzyki, historię muzyki i solfeż (naukę czytania nut głosem). Program nauczania oparty był na programie istniejących już podstawowych szkół muzycznych, z tym, że całokształt nauki trwał cztery lata. Po ukończeniu 4-letniej nauki zdolniejsi uczniowie lub ci, którzy pragnęli poświęcić się dalszemu kształceniu, kierowani byli do Państwowych Szkół Muzycznych.

Nauka ze względu na społeczny charakter szkoły była płatna w wysokości 96 zł miesięcznie na pierwszym roku nauki. Uczniowie, którzy nie posiadali własnych instrumentów uczyli się na instrumentach szkolnych (fortepian i akordeon), jak również mogli korzystać z ćwiczeń na tychże instrumentach w celu odrabiania lekcji. Kontrolę realizacji programu oraz poziomu nauczania sprawowało Dolnośląskie Towarzystwo Muzyczne poprzez swoich wizytatorów. Bezpośrednia kontrola działalności szkoły należała do Rady Społecznej oraz Komitetu Rodzicielskiego, który w niedługim czasie został wybrany. Z dużą pomocą przy zorganizowaniu i uruchomieniu szkoły przyszli: przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej Bielawy Michał Kryjak, przewodniczący Rady Zakładowej BZPB im. II Armii Wojska Polskiego Stanisław Piwowar. Dzięki nim szkoła korzystała z lokalu i urządzeń Zakładowego Domu Kultury, a później mieściła się w budynku przy ul. Henryka Sienkiewicza 4 w dawnej kręgielni. Szkoła posiadała również swoje filie w Ostroszowicach i w Pieszycach.

W roku 1962 w Szopce Noworocznej Prawie Betlejemskiej, której tekst napisał Teodor Mierzeja, a rysunki wykonał Roman Styrcz zostało wspomniane i docenione bielawskie Ognisko Muzyczne: "(...) Gdy czasem zapragnę ulice Przemierzyć, by wjechać do wsi, To za kierownicę się chwycę, I tonę we wiatru muzyce... A echo kawiarni mi szumi... Ognisko Muzyczne też brzmi, I krosna fabryczne mieszają się mi Z warkotem motoru przez tłumik! (...)”.

Wraz upadkiem przemysłu włókienniczego i jednocześnie mecenata kultury jakim był zakład „Bielbaw" Ognisko Muzyczne w Bielawie przestało istnieć. Oficjalne zakończenie działalności Ogniska odbyło się w czerwcu 1997 r.

Zapraszamy dr Rafał Brzeziński Władysław Rogowski

 Wiele ciekawych artykułów i filmów dotyczących historii Bielawy znajdziecie Państwo na stronie: https://pl-pl.facebook.com/bielawaprzewodnik/