Depresja - co odróżnia przemijający smutek od poważnej choroby?
Depresja obecnie jest klasyfikowana jako choroba cywilizacyjna, która dotyka osoby w różnym wieku, bez względu na rodzaj wykonywanego zawodu, płeć czy miejsce zamieszkania. Najbardziej niepokojący jest jednak fakt, że depresja stanowi jeden z trzech powodów, które popychają młodych ludzi (10-19 lat) do decyzji o odebraniu sobie życia. Dlatego tak ważne jest, by wykształcić w sobie wrażliwość na objawy, które mogą sugerować początek depresji u naszych najbliższych.
Depresja - mity
Wokół przebiegu i leczenia depresji narosło sporo mitów, które mogą wpływać nie tylko na stygmatyzację osoby chorej, ale również na zbyt późne sięganie po pomoc psychoterapeuty lub psychologa. Pierwszym i jednym z najbardziej poważnych przekłamań jest obiegowa opinia, że depresja nie jest chorobą, a jedynie okresem nasilonego smutku. Jednak depresja stanowi poważną jednostkę chorobową, która wymaga leczenia tak jak każda inna choroba, której najpoważniejszą konsekwencją jest wystąpienie myśli suicydalnych i ostateczna decyzja o odebraniu sobie życia. W niektórych środowiskach niestety nadal korzystanie ze specjalistów zdrowia psychicznego pozostaje wstydliwym tematem.
Innym mitem jest teoria, która głosi, że depresja dotyka tylko osoby dorosłe, najczęściej te poniżej 60 roku życia. Jednak równie osoby 65+, jak i dzieci i młodzież są narażone na zachorowanie. Zwykło się uważać, że wyzwalaczem tej choroby są silne, stresujące wydarzenia, na które zazwyczaj seniorzy i dzieci są mniej narażeni niż osoby z przedziału 25-55 lat. Natomiast reakcja na trudne doświadczenie to tylko jedna z przyczyn depresji, znaczenie mają także predyspozycje genetyczne czy osobowościowe, rozregulowanie gospodarki hormonalnej i choroby przewlekłe. Żeby postawić diagnozę depresji u młodych dorosłych, dzieci i seniorów trzeba głębiej zrozumieć ich świat wewnętrzny i codzienne trudności, ponieważ objawy depresji mogą się znacznie różnić od tych, uznawanych za “typowe”.
Smutek czy choroba?
Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób ICD-11 podaje, że kryterium czasowym, które musi obejmować występowanie objawów, są dwa tygodnie. Obniżony nastrój jest natomiast jednym z objawów, które charakteryzują przebieg choroby. Jednak to, co odróżnia depresję od smutku, jest właśnie jego przemijalny, tymczasowy charakter. W większości przypadków depresja nie ustępuje samoistnie, a jej terapia wymaga zarówno celowanej farmakologii, jak i indywidualnego planu psychoterapeutycznego. Wyście pobiegać, na spacer, randkę czy siłownie nie jest w tym przypadku wystarczającym ani nawet adekwatnym środkiem, który miałby uwolnić chorego od depresji. Jeżeli dostrzegasz u siebie przedłużające się wymienione objawy koniecznie skontaktuj się z psychoterapeutą. Właściwa diagnoza postawiona w odpowiednim momencie pozwoli Ci na szybki powrót do dobrostanu.
