Świat WOW!

Reżyseria, scenariusz i choreografia: Piotr Soroka
Reżyseria światła: Alicja Pietrucka
Scenografia: Adam Królikowski
Muzyka: Michał Lis
Inspicjentka: Agnieszka Drobna
Obsada: Aneta Głuch-Klucznik, Aleksandra Mazoń

Spektakl dla dzieci od 1. roku życia wraz z bliskimi im dorosłymi
Scena na Piętrze
Czas trwania: ok. 45 minut

Premiera: 22 marca 2025 r.

Kolejne spektakle: 23, 27-29.03 oraz 3-6.04

Ceny biletów: 40 zł normalny, 37 zł ulgowy, 35 zł grupowy 

https://www.teatrlalek.wroclaw.pl/pl/
https://bilety.teatrlalek.wroclaw.pl/

Po ciepło przyjętym przez małych widzów i recenzentów „Misiaczku” (2024) Piotr Soroka wrócił do WTL, by zrealizować swoje autorskie przedstawienie dla najnajów. Ten wszechstronnie uzdolniony artysta – choreograf i reżyser – stworzył na naszej najmniejszej scenie kameralny spektakl oparty na ruchu i świetle scenicznym.

ŚWIAT WOW! to sensoryczne doświadczenie teatralne dla dzieci i bliskich im dorosłych. Przedstawienie opowiada nie tylko o magii światła, ale także o ciekawości świata. Spektakl grany jest w planie żywym, w minimalistycznej scenografii i prawie bez słów – a jednocześnie pełen kolorów, gry światła i cienia, ruchu i dźwięków.

Twórcy spektaklu zapraszają dzieci i dorosłych do teatralnej zabawy w magicznym świecie, tworzonym na żywo ze światła i cienia, iluzji optycznych, muzyki i ruchu scenicznego. Przedstawienie składa się z niespiesznej sekwencji obrazów. Punktem wyjścia są wspomnienia i związane z tym emocje: sierpniowe popołudnie, zachód słońca, tęcza, blask księżyca, migotanie choinkowych lampek. Co ciekawe, wszystkie efekty sceniczne zostały stworzone bez nowych technologii, z wykorzystaniem fizyki światła i optyki – tak, by można je było powtórzyć (w mikroskali) w domu.

Przedstawienie jest podzielone na dwie części: pierwszą, przeznaczoną do oglądania i doświadczania, oraz drugą, interaktywną, w której dzieci mogą przekroczyć "czwartą ścianę" i wejść w przestrzeń sceny.

Uwaga: widzowie spektaklu siedzą na podłodze, na wykładzinie i poduszkach. Przed wejściem na widownię prosimy o zdjęcie obuwia. 

ŚWIAT WOW! wpisuje się w nurt teatru dla najnajmłodszych (w skrócie „najnajów”), czyli widzów do 3. roku życia. Spektakle dla najnajów stymulują zmysły, pobudzają kreatywność, a także rozwijają relację rodzic-dziecko. Przedstawienia te stają się nie tyle inicjacją w spotkaniu dziecka z teatrem, ale – we wspólnym doświadczaniu świata – z innymi dziećmi. Otwarta struktura spektakli, w których płynnie przechodzi się z pozycji widza do roli aktywnego uczestnika współtworzącego to, co się dzieje w przestrzeni gry, powoduje, że teatr dla najnajmłodszych pozwala dzieciom na bycie aktywnymi odbiorcami sztuki, a przy tym daje im wiele radości. Teatr ten porozumiewa się ze swoim widzem odrębnym, zwykle niewerbalnym językiem: poprzez kolory, kształty, dźwięki, a nawet zapachy i smaki.

Teatr najnajowy interesuje mnie i pociąga z kilku powodów. Pierwszy jest taki, że rozmowa z najnajmłodszymi widzami wydaje mi się fascynująca – wiąże się z poszukiwaniem albo wręcz wytwarzaniem języka, który będzie zrozumiały dla tych najmłodszych widzów i widzek, a jednocześnie dla dorosłych, którzy przychodzą z nimi do teatru. Ale fascynuje mnie to spotkanie także i dlatego, że sam mogę się wtedy poczuć dzieckiem i tworzyć spektakl naprawdę z poziomu fantazji… i takich środków, które są mi bliskie, interesują mnie i czuję, że mnie również rozwijają. Poza tym ja wierzę w moc teatru wizualnego, a w teatrze dla nanajów mogę spotkać różne środki wyrazu, trudne do znalezienia gdzie indziej.
W pracy nad spektaklami dla dzieci ważne są dla mnie zabawa i dziecięcość, rozumiane jako powrót do tego, co jest adekwatne, wystarczające, potrzebne, a nie jest nadużyciem środków, które dzisiaj są na wyciągnięcie ręki i często bywają nadużywane. Kiedy mówię „zabawa”, mam na myśli i zabawę aktorek ze sobą na scenie, i zabawę w teatr – naszą wspólną, ale też zabawę dzieci w domu, po spektaklu, z rodzicami, rodzeństwem i innymi bliskimi osobami. Jako reżyser pracuję obecnie na styku teatru wizualnego i teatru ruchu, formy. Ale moje pierwsze wykształcenie to animacja kultury. Dlatego być może w teatrze, a zwłaszcza w teatrze dla najnajów, bardzo interesuje mnie to, jak teatr, jakkolwiek patetycznie to brzmi, może oddziaływać na ludzi, budować relacje, rozwijać wyobraźnię i ciekawość świata. Ważne jest dla mnie, by naszych widzów i widzki zainspirować do wspólnego spędzania czasu w nieco inny sposób.

Piotr Soroka [fragment rozmowy, całość w programie przedstawienia]