List pasterski Biskupa Świdnickiego na zakończenie pierwszej połowy roku 2019

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo na wieki Jego miłosierdzie

List pasterski Biskupa Świdnickiego na zakończenie pierwszej połowy roku 2019

            Wstęp

            Drodzy bracia kapłani, osoby życia konsekrowanego i wszyscy wierni świeccy, bracia i siostry w Chrystusie.

Upływa połowa roku 2019. Mamy za sobą główne uroczystości związane z piętnastoleciem istnienia naszej diecezji. Jest to stosowna chwila, by wyrazić serdeczną wdzięczność za modlitwy, za duchowe i materialne zaangażowanie w świętowanie naszego jubileuszu. Zanim jednak podejmę wątek dziękowania, chcę pochylić się przez chwilę wraz z wami nad usłyszanym słowem Bożym. Słowo Pana Boga jest skierowane zawsze do nas i winno się spotkać – ku naszemu dobru – z pozytywną odpowiedzią z naszej strony. Powróćmy zatem do przesłania słowa Bożego dzisiejszej niedzieli, zwłaszcza do tekstu Ewangelii.

1. Przesłanie Ewangelii XIII Niedzieli Zwykłej

            Dopełniał się czas przejścia Jezusa z tego świata do domu Ojca. Jezus udał się do Jerozolimy, by w tym mieście oddać swoje życie za nas. Idąc przez Samarię, został nieważony przez mieszkańców tej nieprzyjaznej dla Izraelitów krainy. Dwaj apostołowie – Jakub i Jan poprosili Jezusa, żeby pozwolił im ukarać niegościnnych Samarytan. Jezus jednak odmówił, polecił uczniom zrezygnować z zemsty, a także pokonywać zło dobrem. Zdarza się, że także my, na naszej drodze życia natrafiamy na różne przeszkody, spotykamy ludzi nam nieprzyjaznych, których chcielibyśmy natychmiast ukarać. Skoro nawet uduchowiony Jan chciał ukarać ogniem na mieszkańców Samarii, nie dziwmy się, że i w nas pojawia się niekiedy agresja, złość, pragnienie odegrania się na krzywdzących nas ludziach. Warto zauważyć, że rodzące się w nas uczucia nie są grzechem. Grzech pojawia się wtedy, gdy negatywne emocje zaczynają decydować o wymierzaniu naszym bliźnim sprawiedliwości. Niech nam więc będzie obcy odwet i odpłacanie złem za zło, a bliska postawa zwyciężania zła dobrem.

            W dalszej części dzisiejszej Ewangelii Chrystus mówi, że „lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł wesprzeć” (Łk 9, 58). Chrystus nie miał na ziemi stałego zamieszkania, był jakby bezdomny, ciągle w drodze. Iść za Nim dzisiaj oznacza dla nas zgodę na bycie pielgrzymem, zdążającym przez ten świat do domu naszego wiecznego przebywania.

            Kolejny wątek dzisiejszej Ewangelii dotyczy powołania. Jezus wzywał do pójścia za Nim. Zapraszani prosili o zwłokę, żeby mogli dokończyć bieżące zadania. Obiecali pójść potem. Jednak Jezus przynaglał, by poszli za Nim natychmiast. Czyż my nie jesteśmy podobni do tych, którzy odpowiedź na Boże wezwania odkładają na potem? Jezus miłując nas, pragnie, aby i On w naszej miłości był na pierwszym miejscu. Nie jest konkurentem w miłości, którą mamy do dzieci, do rodziców, do małżonki, do męża. Jezus nie jest konkurentem, tylko chce powiedzieć, że jeżeli będzie dla nas na pierwszym miejscu, to każda nasza miłość będzie piękniejsza i pełniejsza. Wybór Chrystusa za najważniejszego w naszej miłości jest wyborem wolnym. Bóg nas nie zniewala, ale wzywa, abyśmy dobrowolnie Go kochali i słuchali. Niech nam tu pomocą będzie zalecenie św. Pawła z dzisiejszego drugiego czytania: „Wy zatem bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności za zachętę do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie” (Ga 5, 13).

2. Słowa wdzięczności za wspólne świętowanie jubileuszu piętnastolecia diecezji

            Drodzy diecezjanie, w minionym półroczu, w którym przypadła rocznica piętnastolecia powstania naszej diecezji, dziękowaliśmy wielokrotnie Panu Bogu za Jego łaskawość i Jego błogosławieństwo. Z zaproszonymi gośćmi celebrowaliśmy w świdnickiej katedrze i w Wałbrzychu Msze Święte dziękczynno-błagalne. Dziękowaliśmy przede wszystkim Panu Bogu, ale jest także potrzebą serca, by wyrazić wdzięczność ludziom. Najpierw dziękuję Księdzu Biskupowi Adamowi i całemu duchowieństwu diecezjalnemu oraz zakonnemu za pomoc i wsparcie naszego jubileuszowego świętowania. Dziękuję duchowieństwu za liczną obecność w koncelebrach eucharystycznych. Słowa serdecznej wdzięczności kieruję do osób konsekrowanych, nade wszystko do sióstr zakonnych. Dziękuję pracownikom Świdnickiej Kurii Biskupiej i całej Wspólnocie Wyższego Seminarium Duchownego w Świdnicy za wszelkie zaangażowanie w dzieło naszego jubileuszowego świętowania. Szczególne słowa podziękowania kieruję do właścicieli Hotelu „Maria” w Wałbrzychu za godne przyjęcie naszych polskich biskupów, którzy przybyli na 383. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski. Dziękuję chórowi katedralnemu i chórowi „Millennium” z Wałbrzycha za oprawę muzyczną. Szczególne słowa wdzięczności kieruję do wałbrzyskiej i świdnickiej Policji oraz do Straży Miejskiej za zapewnienie nam bezpieczeństwa podczas obrad Konferencji Episkopatu. Dziękuję pozostałym służbom porządkowym.

            Na koniec chciałbym bardzo podziękować za modlitwy i wszelką życzliwość okazaną mi podczas uroczystości mojego złotego jubileuszu kapłaństwa, obchodzonego w katedrze świdnickiej w dniu 22 czerwca br.. Dziękuję w szczególności kapłanom, którzy tak licznie przybyli do naszej katedry, by wspólnie ze mną wypowiedzieć Panu Bogu słowa: „dziękuję, przepraszam, proszę”. 

3. Spojrzenie w przyszłość

            Drodzy diecezjanie przed nami wakacje, czas urlopów i letniego wypoczynku. Wiemy, że dla chrześcijanina nie ma wakacji od codziennej modlitwy, od niedzielnej Mszy św., od czynienia dobra bliźnim. Przypominam, że podczas wakacji odbędzie ważne religijne wydarzenie, jakim jest Piesza Pielgrzymka Diecezji Świdnickiej na Jasną Górę. Przypadnie ona w dniach od 31 lipca do 9 sierpnia. Serdecznie zachęcam do wzięcia w niej udziału, albo też o duchowe wspieranie tego dzieła.

            Zakończenie

            Na zakończenie tego Listu, pragnę także poinformować wszystkich diecezjan, że 27 lipca br. ukończę 75. rok życia. Jest to wiek kanoniczny, w którym osoby duchowne przechodzą na emeryturę. Kodeks Prawa Kanonicznego, ogłoszony przez św. Jana Pawła II w roku 1983, w kanonie 401, w paragrafie 1. zawiera zapis: „Biskup diecezjalny, który ukończył siedemdziesiąty piąty rok życia, jest proszony o złożenie na ręce Papieża rezygnacji z zajmowanego urzędu. Po rozważeniu wszystkich okoliczności, Papież podejmie decyzję”.

            Podając to do publicznej wiadomości, serdecznie proszę o modlitwę o ustanowienie nam przez Ojca Świętego nowego, dobrego pasterza. Wszystkim diecezjanom z serca błogosławię na czas, który jest przed nami. Amen.

+ Ignacy Dec 

Biskup Świdnicki