Poznawali różnorodność kulturową i uporządkowali cmentarz
Młodzież z Włoch, Niemiec oraz Polski uczestnicząca w międzynarodowym wakacyjnym workcampie w Krzyżowej uporządkowała dzierżoniowski cmentarz żydowski w ramach projektu Ewoca3. Była to praktyczna strona zajęć w ramach poznawania różnorodności kulturowej i historii Dolnego Śląska. Wykarczowano i posprzątano teren wokół macew oraz domek ogrodnika przy bramie.
W Dzierżoniowie posprzątali teren cmentarza żydowskiego i pomalowali frontową ścianę domu przy bramie, obok której odsłonięto tablicę informującą w języku polskim, angielskim i jidisz, co znajduje się za zamkniętą na co dzień bramą.
W podsumowaniu projektu wzięli udział uczestnicy zaangażowanych w jego realizację instytucji i rodziny osób pochowanych na dzierżoniowskim cmentarzu. Młodzież odśpiewała dla nich utwór Shalom Alechem i zaprosiła do obejrzenia efektu ich prac. Dzięki fotografiom można było porównać stan sprzed i po przeprowadzonych pracach. - Tak gruntownie ten cmentarz nie był sprzątany chyba od trzydziestu lat – zdradził Rafael Blau z Fundacji Beiteinu Chaj 2004.
- Mam nadzieję, że pobyt w Dzierżoniowie i na Dolnym Śląsku, mimo że okraszony ciężką pracą, by dla was przyjemny i długo będziecie go wspominać – mówiła uczestnikom workcampu „Razem na rzecz różnorodności” naczelnik Wydziału Infrastruktury Społecznej Marzenna Lasota-Darowska.
Źródło: UM Dzierżoniów
Przeczytaj komentarze (36)
Komentarze (36)
Ten żydowski jest i bez tego zadbany, więc ta akcja to tam tak na pokaz, żeby sobie rączek nie pobrudzić.
Teren należy chyba do Żydowskiej Gminy Wyznaniowej lub do jakiejś podobnej instytucji.
św. Jan Paweł II:
Bóg nas spokrewnił
"Kościół Chrystusowy uznaje, że początki jego wiary i wybrania znajdują się według Bożej tajemnicy zbawienia już u Patriarchów, Mojżesza i Proroków. Przeto nie może Kościół zapomnieć o tym, że za pośrednictwem owego ludu otrzymał objawienie Starego Testamentu" (Deklaracja Nostra aetate). Oznacza to, że więzy pomiędzy Kościołem i narodem żydowskim opierają się na Bożym planie Przymierza. Od pojawienia się przed dwoma tysiącami lat nowej gałęzi na wspólnym pniu stosunki pomiędzy obu wspólnotami były, jak wiemy, nacechowane brakiem zrozumienia i uczuciami wrogości. I jeśli począwszy od dnia rozdziału miały miejsce nieporozumienia, błędy, a nawet zniewagi, obecnie chodzi o ich przezwyciężenie w zrozumieniu, pokoju i wzajemnym poszanowaniu. Straszliwe prześladowania, których ofiarą, w różnych okresach historii, padali Żydzi, otworzyły w końcu oczy wielu ludziom i wstrząsnęły sercami.
(Do uczestników Zebrania Delegatów Krajowych Komisji Konferencji Episkopatów, Rzym, 6 marca 1982r.)
Ocalić wspólne dobro
Dziś wydaje się rzeczą wielkiej wagi, abyśmy z jednej i drugiej strony starali się dostrzec, ocalić i ożywić to dobro, jakie działo się między nami, a przecież przez całe stulecia działo się go wiele. I abyśmy szukali pojednania i przyjaźni pomimo zła, bo również zła było wiele w naszych dziejach. Niestety, i dobro, i zło, jakie się działo między nami, zostało przytłoczone przez to niepojęte w swojej zgrozie ludobójstwo, którego ofiarą padł naród żydowski. Tyle przynajmniej można powiedzieć, że nie mająca precedensu zbrodnia zabijania całego narodu przeraziła chrześcijańską Europę i zmobilizowała ją do naprawiania krzywd, jakie przez wieki były wyrządzane Żydom i które nieraz były wpisane w struktury myślenia i obyczaju. Po dwóch tysiącach lat przerwy Żydzi uzyskali wreszcie swoje własne państwo. Narody cywilizacji chrześcijańskiej podjęły żmudną pracę wykorzeniania ze swojej mentalności wszelkich niesprawiedliwych uprzedzeń wobec Żydów oraz innych przejawów antysemityzmu.
Dzisiaj, po przeszło dwudziestu pięciu latach od Soboru Watykańskiego II, nadszedł czas, by podjąć szczególny wysiłek w celu urzeczywistnienia i wprowadzenia w życie nauki Kościoła. Niech treść tych dokumentów będzie inspiracją do podejmowania coraz to nowych wysiłków wszystkich Kościołów lokalnych, w tym także polskiego, dla przezwyciężenia krzywdzących stereotypów, schematów i pokutujących jeszcze tu i ówdzie wzajemnych uprzedzeń... Jednym z ważniejszych zadań Kościoła jest wychowanie młodego pokolenia w duchu wzajemnego szacunku, w świadomości naszych wspólnych korzeni i naszych zadań we współczesnym świecie, ale i poznawania własnej odrębności i tożsamości.
(Do przedstawicieli wspólnoty żydowskiej, Warszawa, 9 czerwca 1991r.)